Ezgiler

Erenler yolunda âciz bir kulum,
Ezelden gelirim, ebeddir yolum.
Can bağında biten, evet bir gülüm;
Gül değil de diken sandılar beni.

Seydiyar bağının bülbülü oldum,
Yokluk kapısında ben Aşkı buldum.
Elestü Bezmî'nde kendimi bildim;
Özünü bilmeyen sandılar beni.

Dost için dostlara gönlümü verdim,
Mecnun olup Canlara Leylâ'yı sordum,
Ben bir katre idim, ummânı buldum;
Lâ Mekân şehrinde gördüler beni.

Seydiyaroğlu'yum, Âdem'dir soyum!
Tende ayrı düştüm, Canda ben birim,
Aşkı bilmezler, bilmem ne deyim!
Dostu bilenlerden saydılar beni…

Seherlerde güller açar,
Gül kokusun çaya saçar,
Candaşlar bu çaydan içer,
Gelin dostlar çay içelim.

Semâverde çay yaparlar,
Dost aşkıyla yanarlar,
Çay suyuna bal katarlar,
Gelin canlar çay içelim.

Hey dost baba çayı demle,
Cem olmuşuz erenlerle,
Gaye Hak'tır çay bahane,
Gelin dostlar çay içelim.

SEYDİYÂRİ içek çayı,
Erenler Şâh'dır Ali,
Zikredelim hu Mevlâ'yı,
Gelin dostlar çay içelim.

Hakkı sevenleri bulsam,
Gece gündüz ayrılmasam,
Ömrümü yoluna versem,
Versem Allah Allah desem.

On iki pîr Şah-Merdân,
Şah Hüseyin, İmam Hasan,
Dört kapıdır, kırk makam,
Bilsem Allah Allah desem.

Gece kalkar Âşık olan,
Hiç yatar mı O'nu bulan?
Mârifet sırrına erem,
Ersem Allah Allah desem.

Seydiyârî noldu sana?
Güler Ehl-i Dünya bana,
Varsam Rabbim huzuruna,
Geldim Allah Allah desem.

Ezelden geliriz, yolumuz ebed,
Dert içinde derman gizlemiş sabret!
Çile Peygamberi, Ol Can Ahmed,
Adı güzel kendi güzel Muhammed.

Sarı Saltuk, Pîrim Yesevî Ahmet,
Hızır Ata, Barak Baba el medet!
Hak Habibi, Aşkın Gülü Can Ahmed,
Adı güzel kendi güzel Muhammed.

On iki Gül, Can Bağında bir demet,
Gülüdür Zehrâ’nun Hüseyinim medet!
Şâhin dergâhında baş eğdik evet,
Adı güzel kendi güzel Muhammed.

Seydi yâroğlu’yum Ya Hû Edeb,
Erenler Şâhı Alî’dir elbet!
Cem olmuş Yârenler, ne güzel Ümmet,
Adı güzel kendi güzel Muhammed.

Bırakalım ne olur “sen”, “ben” illetini,
Bu vatan hepimizin değil mi?
Hacı Bektaş, Hacı Bayram, Selâhaddîn Eyyûbî,
Onlar bizim canımız, mayamızdır değil mi?

Çanakkale’de O’ Koca Seyyid’i,
Yiğit gazileri, bunca şehidi,
Her biri ayrı ırktan olsa da,
Gönülleri hep bir idi değil mi?

Bu vatanın asil evlâdı idi,
“Vatanım” ve hep “milletim” dedi,
“Yurtta sulh, cihanda sulh” diyen
Gazi Mustafa Kemal değil mi?

Mehmetçik’tir Muhammed’in mânâsı,
Korkutur düşmanı “Allah Allah” sedâsı,
Kurban oldu bunca ana kuzusu,
Vatan aşkı imândandır! değil mi..?