Azizim aşk bu;

Akılla tartma,

Akıldan çıkarsın sonra!..

'Söz dinletemiyorum ki' dedi,

'Hayırdır' dedim,

Birden bir of çekti;

'Sol yanım' dedi ve gitti...

Dev aynasında cüce ! 

Bu kibrin neden ?

Bulunmaz Hint kumaşı,

Öldürdü gülmekten...

Düşün bir an; 

Peygamber Âdem atan,

Hacı Bektaş, Hacı Bayram,

Özün özümdür ey Can..!

Cemre misali, 

Ak düştü saçlarımıza be Usta. 

Eritiyor neticede, 

Dünya insanı potasında..!

Ey Dost ! 

Eritsede dünya potasında; 

Yürüyoruz birlikte sonsuzluğa.

Öyle ya yeniden doğuşa..!

Dost; 

Bırak şu umutsuzluğu,

Nerde görülmüş aydınlığı,

Karanlığın boğduğu..!

Nedir bu Azizim,

Herşeyden şüphe,

Evet şüphelisinde; 

Şüpheleri üzerine çekme..!

Söyle be Hafız;

Abdestin telafisi belli; 

Sahi insanı incitene, 

Ne demeli..!

Ey Dost ; 

Beyine kin, 

Gönüle kezzap suyu döktüler.

Seni bana,

Beni sana düşman ettiler!..

'Cahilsin' dedi,

'Hem kim oluyorsun sen ?' 

Dedim; 'Ben Âdem'den,

Değilim ki kitap yüklü merkepten!..'

Aşıklık töresi bu;

Ta Adem'den beri.

Biz hiç ayrılmadık ki,

Ey Sevgili..!