Beyim;
Beden hür olsa ne olmasa ne,
Köle bu;
Beyninden bağlı bir kere..!

Evet, sadakat;
Her dediğini yap,
Bir kere ağırdan alda bak,
Anamız ağladı be dost.
Güldürme bırak..!

Unutma evlat;
İkilem felakete,
Karar hedefe götürür..!

‘Banane’ dedi,
‘Beni alakadar etmez.’
Dedim ki;
Merkep inadı bu,
İnsan insana kin gütmez..!

O bir ayna,
Aynada kusur aramak yerine,
Dön kendine de,
Nesin sen, necisin ?
Bunu düşün önce..!

Beyinde örümcek,
Durmadan ağ örer.
Fersah fersah uzaklık,
Yan yana gövdeler..!

Evet;
Benlikte zirve,
Engelde duvar.
Fikirde zenginlik,
Bunda ne var..?

Gözümüzü sevgi bürümüştü kirve!
Sevdik, hep sevdik;
Zift gibi beyin,
Nereden görecektik..? 

Nankör dedin de Dost,
Nankör öyle ya;
Bir dediğini iki ette gör,
Hem cahil evet hemde kör..!

Beyim!
Bir kere incitmedik,
Bin kere incittiler.
Ömrümüzü verdikde,
Ölümümüzü beklediler..!

'Ölüm,' dedim.
'Öldürülmedi ki,' dedi.
'Nasıl yani?' dedim.
'Bekle,' dedi, gülümsedi...

Evet;
'Tatlı söz yılanı yuvasından çıkardığı gibi,
Güzel söz gönüle merhem gibidir.'
Dedi güzeller güzeli,
Biricik Sevgili..!