İstediğin kadar gerçeği söyle,

Dinletemezsin ön yargılı kişiye.

Evet;

Fikri sabittir neticede!..

Mevsimler misali,

Fikirler çiçekler gibidir. 

Sahi Beyim insan insanı 

Niçin incitir..?

'Çocuklar gibisin.' dedi,

'Sevimli', dedim ki;

'Sevgili, şımartan sensin,

Suç benim mi..?'

Edep ya Seydiyaroğlu !

Yol Hakk erenler yolu,

Hünkârım ne buyurdu;

Yol ki erenler yolu,

İncinsende incitme kulu!..

Bahar mı gördük Beyim?

Zehmeride çiçek aç dediler açtık,

Açtıkta, ötelediler,

'Buda neyin nesi?' dediler

Çünkü kördüler!..

Dedim ki;

'Yüzünde tebessüm,

Sahi hep böyle misin?'

Birden öyle bir gülüverdi;

İnan ömre bedeldi!..

İncitmem insanı,

İnan ölsemde.

Gölge misali ölüm;

Zaten ensemde!..

Hey Hak !

Vicdandan yoksun,

Şefkâtten ırak,

Mangalda kül kalmadı;

Üfleme bırak!..

Hoşgörü yerine,

Kin yüklediler beyine.

Kurbanlar sunuldu Bayım;

Gölgelerin gücüne!..

'Sen kimsin?' dedi,

'Hem ederin ne.'

Dedim 'Hiç, hiçim işte.'

Yetmez mi bu sence..?

Ey Can !

Kâbe dedin de;

Kimi evin, kimi de ev sahibinin derdinde,

Gönül buya, gönül neticede...

Ey Can dedim;

İncinir, incitmezsin.

Sahi sen kimsin?

'Bilmiyor musun?' dedi,

Vallahi Aşk olsun...