Şair der ya;

'Öz yurdunda parya.'

Ayasofya,

Kırıldı zincirler sonunda,

Öyleya kim demiş,

Gönüllere vurulur pıranga!..

Pir Kulfakir der ya;

'Çıkarma gönlünden,

Dinim imanım.

Sana muhtaç, sana nâlânım.'

Ey Gül Şehrindeki Gül Sultanım!..

Hüzün Gülü;

Öz yurdundan ettiler, incittiler seni

Sen Sevgili,

İncitmedin ki kimsecikleri!..

Oyun içinde oyun,

Uyutulmuş beyin.

Cananı candan ettiler,

Bak cambaza Beyim!..

Dedi ki;

'Ne idik ne olduk?'

Dedim ki;

Yokluk bu,

Gam ile dolup aşk ile yoğrulduk...

Şartlanmış beyin,

Yığınla köle.

Nedir bu doyumsuzluk;

Doğuruyor habire..!

'Torun' dedin de;

Oğuldan olan hep önde.

Sahi Beyim !

Hak mı bu sence..?

Âgah ol;

Ha Firavun ha moğol,

Düşman uyur mu hiç Ey Oğul!..

Dedim ki;

'Sevgili, çayın rengi gülden,'

Dedi ki;

'Kokusu benden.'

Hadi içelim bi çay istersen...

Evet;

Katarımız on iki imam.

Kimine zindan, kimine urgan.

Beyine pranga, akla ziyan..!

Ey Can ;

Mahkumsan akıl hisarında,

Aşka kanat çırpma.

Mahçup düşersin sonra!..

İnsanız Bayım;

Budur ortak yanımız,

Geldik gidiyoruz,

Mesele farkında olmamız!..