Yol Ehli-Beyt’in yolu,

Pir’im Hünkâr Veli;

Hüseyin’im Zehra’nın gülü,

Medet Ya Esedullah Ali!..

Sen agâh ol,

Su uyusun bırak.

Vatan bu Evlât;

Gerisi teferruat!..

Ey Sevgili !

'İncelik nedir?' dedim,

Birden başını eğdi;

'İncitmemek' dedi...

Ve Şair;

'Bu kavgada neyin nesi?' dedi,

ekledi

'Geçen zaman değil,

Ömründür !' dedi…

Sen çabalamana bak,

Ne anlatırsan anlat;

Kişi gayreti kadar alır

Evlât!..

Bir varlık, bir darlık,

Bayım bilmece;

Dünya bu,

Değişmez neticede!..

Birden,

'Neyin var ki?' dedi aşka dair;

'Göz yaşı ile yoğrulmuş sabrım' dedi Şair...

Usta be;

Birbirimize surat asmak yerine,

Keşke gülücük kondursak çehremize.

İnsanız ya neticede...

Tek derdi,

Evet rahatlıktı; erdi !

Mutluluk şarkısı,

Gerdikçe gerdi.

'Niçin bu kadar şirinsin?' dedim,

Gülümsedi;

'Bilmez misin aşk inceliktir.' dedi...

‘Bir çay içelim mi?’

Dedim öylesine,

'Şeker benden' dedi.

İnci gülüşü ile…

Ve Şair ekledi;

Sevgili !

'Gönlüme düşen ilk cemremsin.'

dedi...