Nedir bu taassup,

'Sen - Ben' niye? 

Ne bu kin? Sahi kime? 

Sen! Ey kör basiret; 

Taş çıkarttın iblise!..

Dünya bu hüzün!

Sınanmayan var mı iki gözüm? 

Sen üzülme; ebed bizim!

Gönül bu evlat, 

İncinir deme 'bile' 

Saldırsın Ebrehe; 

Dostun evi Kâbe'ye...

‘Aşk’ dedi Âşık ! 

Bir tebessüm etti, 

Kaldırdı başını; 

‘Yokluk’ dedi ve gitti...

Hırka ile taç !

Beyim pahası kaç ?

'Aşk' dedi Mansur;

İşte gâye ve amaç.

Dünya bu: çile ! 

Misafirsin üzülme. 

Bir tebessüm etsen de; 

Güller açsa çehrende.

Semir!
Kul hakkı kemir. 

'Emeğe saygı' dedin de, 

Sahi Beyim; bu nedir..?

Oğul; ne demişti Peygamber Tâif halkına hatırla! 

Hadi evlât, sen münkirlere aldırma…

Benlik yılanı, Bir kaldırdımı başı; 

Tanır mı Evlât, gardaş gardaşı!..

Ben Elif dedim, Sen sırıtıp güldün! 

İblis ne idi dün? Gördün işte

bugün!..

Cennet kokulu Annem, 

Evet goncası ben. 

Sakın ha evlât; 

“Öf” bile deme sen!..

Bahtın açık ola, 

Çehrende güller açıla, 

Bugün Cumâ ! 

Haydi mübârek ola…