Kutlu şehir Konya’da,
Belh’li Celâleddîn Hoca…
Görmeseydi Şems’imi;
Olur muydu Mevlâna..?

Mevlâna’yım

Hâmuşum Şems’ime!
Gül kırbaç olur!
Atılır mı hiç;
‘Aşk’ diyen

Gönül Erine?..

Kargalar gülüyormuş!
Yedikleri leştir Seydiyârim.
Hileli Post’tan değil;
İcâzetin Aşk’tandır Seydiyârim!..

-O kim ki dedi,
Hem O ne bilir?
O mu dedim; Hiç…
“Aşk” der, “Ben” demez!
Hem başka şeyde bilmez…

İsmail’sen, Azrail’den korkun niye?
Selâm olsun;
Hak yolunda kurban olan bunca

Şehit ve Gazilere!..

Makamın değil, Ahlâkın!
Suretin değil, Sîretin güzel olsun.
Öyle güzel, öyle güzel kul ol ki,
Dost sana sorsun;

“Söyle ne istiyorsun?..”

Memleket, evet !
İnsan canı gibi sevmeli.
Devlet mi? canından da çok sevmeli.
Düşün hele; Ebû Cehil’de Mekkeli..!

Bugün Cuma! 
Gönlünde güller açıla, 
Yolun Hakka vara, 
Haydi mübârek ola!..

Kişi özünü bile,
Benlikten birliğe,
İncinir; deme ‘bile’!
Can bağındaki Gül’e…

Ey Sevgili! 

Yaptın yapacağını yine. 

Sahi ne idi o öyle?..

Duymadın mı sen Yunus’u,
Hem Tapduk Emre’mi?
Gül Köprücüm ,

Nur Mahsenlim,
Ali Semerkandî’mi…

Bugün Cuma!
Hastalara şifâ, borçlulara edâ,
Gönüller sevgiyle dola!
Haydi mübârek ola…