Babamız bir;

Peygamber Âdem.
Heyhât!
Türk, Kürt, Arap, Acem…

Oruç, Evet Siyam.
Bugün bayram..!
Şükür Ey Rahmân,
Ya Zel-Celâl-i Vel-İkrâm…

Dört başı mamur,
Hele bi dur..!
Dünya bu Beyim;
Cennet yurdumudur..?

Ey Dost !
Düşmanımın dil kırbacı değil,
Dostumun gül kırbacı;
Gönlümde derin izler bırakır…

-Bırak şunu yaramaz bi insan!
Gördün mü?
-Duydum be adam!
İftira,gıybet haram.
-Anlamadım?
Bekle, anlatır sana Hak o zaman!

“İnne Meâl Usri Yusrâ”
Buyurdu Hakk..!
Akrep daraldı mı ne yapar evlat..?

Medet yâ;

Barak Baba, Sarı Saltuk,

Pîr Ahmed Yesevî.
“İncinsende incitme” buyuran;
Hünkârım Hacı Bektâş-ı Velî.

Vatanım! 

Biricik barınağım.
Ne hâle düştü,

Vatanını kaybedenler;
Aman Allah’ım!..

Ezelde bir, ebede gideriz!
Oğuz, Selahaddîn,

Can Hüseyin’leriz!..
Vatanı bir, bayrağı tek;
Evet! Biz asil bir milletiz…

At iftirayı,
İzi kalsın öyle mi?
Bilmem ki ne der;
Allah ve Peygamber’i!..

Yakışır mı hiç ikiyüzlülük,
Hakk’ın güzel kuluna?
Bak ne diyor Aşk eri Mevlânâ:
“Ya olduğun gibi görün, ya

göründüğün gibi ol.”
Ne olur Allah aşkına…

Yanlışta ısrar niye?
Ne bu hırs, kinin kime?
Dön Hakk’a gel etme!
Sahi inadın kime..?