Oğul;

Güzellik tende değil, Can' da !

Mecnun bu evlât,

Kusur mu görür Leylâ’da?

Sımsıcak bir Temmuz,
Gecesi buz!
Ey “Hafîz” olan Rabbimiz;
Bu son yurdumuz.

Sen! 

Ey bin yıllık şanlı çınar,
Budandıkça kök salar.
Bekliyor surda, bak;
Ulubatlı Hasan’lar!..

Doğu, Batı, Güney, Kuzey, Egeli;

Bu Vatan hepimizindir, ebedî!

Tek isteği vardı:
Rahatlık; erdi!
Sahi bayım,
Bu mutsuzluk, neyin derdi?..

Görme kulda kusuru,
Beşerdir bu yâhû!
Selâm sana sevgi dolu,
Ey şefkât yolcusu…

Oruç; ilâhî emir,
Kur’an’da “Sıyâm” denir,
Ödülü sır, ebedde verir;
Mübârek olsun Leyle-i Kadir…

Derler ya:

Şehitler ölmez!
Aşkı olmayan bunu bilmez.
Kör basîret! Evet görmez.
Vatan bu, evlât; şakaya gelmez!

Ey Can!
Evet Ramazan;
İkrâm et o zaman,
Değil mi Hakktan?

cümle can taşıyan?

Ne güzel, Komutan!
Yanında Ak Sultan.
İşte Ulubatlı Hasan!
Selâm; Ey Asâkir-i İslâm…